Rekonstrukcja piersi

W jakim celu wykonujemy plastykę ramion/ud?

Zabiegi rekonstrukcyjne piersi przeprowadzane są najczęściej po operacji usunięcia piersi z powodu nowotworu piersi – mastektomii, innymi wskazaniami są: niedorozwój piersi (najczęściej Zespół Polanda) lub zanik piersi. W celu odtworzenia piersi wykorzystane mogą zostać tkanki własne pacjentki (przesuwanie płatów skórno-mięśniowych, lipotransfer) oraz materiały sztuczne (implanty piersiowe).

Oprócz zabiegów skupiających się na odtworzeniu struktury całej piersi, możliwe jest również odtworzenie poszczególnych jej fragmentów jak np. rekonstrukcja kompleksu brodawka-otoczka, odtworzenie fałdu podpiersiowego, korekta kształtu zrekonstruowanej piersi, korekta blizny oraz uzupełnienie objętości poszczególnej części sutka tkanką tłuszczową (lipotransfer).

Przebieg operacji

Plastyka płatem skórno – mięśniowym tzw. płat LD jest pewną, bezpieczną metodą pozwalającą uzyskać zadowalający rezultat operacji. Tkanki pobierane są z tej samej strony ciała – z okolicy pleców. Blizna jest umiejscowiona tak, aby mogła być ukryta pod paskiem biustonosza. Płat jest przenoszony pod skórę na przednią stronę klatki piersiowej w okolicę rekonstruowanej piersi. W przypadku małych piersi można wykorzystać do rekonstrukcji sam płat, znacznie częściej konieczne jest uzupełnienie objętości implantami sylikonowymi. W celu uzyskania najlepszego efektu rekonstrukcji, podczas pierwszego etapu (przenoszenie płat LD) wszczepia się do rekonstruowanej piersi ekspander tkankowy, w którym w okresie kilku ygodni rozciąga się tkanki do pożądanego rozmiaru.

Nastepnie ekspander na implant docelowy. Cały proces terapeutyczny jest więc zwykle wieloetapowy i rozciągnięty w czasie:

rekonstrukcja płatkami i wszczepienie ekspandera;
stopniowe rozciąganie tkanki – wstrzykiwanie soli fizjologicznej, najczęściej co dwa tygodnie aż do uzyskania oczekiwanej wielkości;
wymiana ekspandera na implant docelowy;
rekonstrukcja implantami brodawka otoczka.

Rekonstrukcję piersi można uzupełnić o symetryzację (wyrównanie kształtu, wielkości) zdrowej piersi.
Alternatywą są zabiegi wykorzystujące tkanki z różnych okolic ciała (np. podbrzusza) wymagające zaawansowanych technik operacyjnych (mikrochirurgia), które są przeprowadzane w warunkach szpitalnych.

W sytuacji sprzyjającej można rekonstruować piersi z wykorzystaniem tylko ekspandera.

Po zabiegu

Czas powrotu do codziennego funkcjonowania jest zróżnicowany ale pomiędzy kolejnymi etapami możliwy jest powrót do codziennych czynności i większości aktywności zawodowych.

Przygotowanie do zabiegu

Kwalifikacja do odpowiedniego rodzaju rekonstrukcji jest przeprowadzana podczas konsultacji i uwzględnienia stan miejscowy, ogólny oraz oczekiwania pacjentki.

Typowe powikłania

W trakcie operacji konieczne jest przecinanie przewodów mlekowych, w których często zalega wyciek i obecne są bakterie. To powoduje, że mogą pojawić się trudności z gojeniem, które w istotny sposób przedłuża proces gojenia. Nie jest to ciężkie powikłanie i najczęściej wymaga toalety rany i zmiany opatrunków.
W wyniku zabiegu dochodzi także do przecięcia niektórych nerwów w wyniku czego zmienia się czucie (niedoczulica). W trakcie gojenia czucie częściowo normalizuje się.
Typowym dla tego zabiegu jest także przecinanie części naczyń odżywiających kompleks brodawka – otoczka. Przy niekorzystnym przebiegu może dojść do niedokrwienia i martwicy częściowej (rzadko) lub całkowitej (bardzo rzadko) kompleksu brodawka – otoczka.